Puso ni Nanay

Puso ni Nanay

Ilang beses ko nang narinig ito. Bakit wala tayong ginagamit salita upang tukuyin ang magulang na namatayan nang kanyang anak? Kapag namatayan nang asawa ang tawag natin ay balo. Pag namatayan nang magulang ang tawag ay ulila. Pero walang tawag sa magulang na namatayan nang anak. Bakit nga kaya?

Ang sabi nila wala daw term na pwedeng gamitin sa magulang na namatayan nang anak sapagkat hindi kayang ipaliwanang ang sakit na nararamdaman nang magulang sa sandaling pumanaw ang anak. Naging normal na sa atin na ang mga anak ang maglilibing sa magulang at hindi ang magulang ang maglilibing sa anak.

Kaya nga sa mga pagkakataon na may sakit ang anak, gusto nang magulang na kung pwede nga lang ay sila na ang ang may sakit. Kung pwede nga lang na ibigay nila ang sariling buhay upang madugsungan kahit kaunti ang buhay nang kanilang anak.

Noong 1861 isang bata ang ipinanganak sa Calamba, Laguna, isang batang lalaki. Pampito siya sa magkakapatid. Bata pa lang ang kanyang anak na ito ay tinuruan na nang kanyang nanay nang abakada. Inalagaan at tinuruan siya nang kanyang nanay. Pinag-aral sa eskwelahan at naging napakatalino. Nang tumanda nang ang nanay niya ay nagkaproblema ito sa mata kaya nga ang anak niyang ito ay nagpakadalubhasa sa panggagamot sa mata at ang kanyang ina ay inoperahan upang malinaw na makakita. Ang nanay na ito ay si Teodora Alonzo at ang kanyang anak ay si Jose Rizal.

Dagdag na kaalaman pa. Ang nanay ni Rizal ay nakulong nang mahigit dalawang taon dahil sa bintang na panglalason sa asawa nang kanyang kapatid pero siya ay napawalang sala din. Siya din ay pinaglakad nang mahigit 50 kilometers dahil ayaw niyang gamitin ang apelyedong Kastila na ibinibigay sa kanila. Buhay pa siya nang barilin ang kanyang anak na si hesus. Nasaksihan din niya ang deklarasyon ang pagtatayo nang monumento ni Rizal. Ang dami niyang sakripisyo. Pero nagawa niya ito sapagkat siya ay may pusong ina.

Alalahanin natin ang mga ina. Salamat sa mga may pusong ina…