Ang Leon at ang Lamok

Ang Leon at ang Lamok
(Lk. 1: 57-66)

Minsan, nagpapahinga ang isang malaking leon nang bigla na lamang siyang guluhin nang isang lamok. “Umalis ka dito! Hwag mo akong abalahin sa aking pamamahinga!” sabi nang leon. “Sino kang mag-uutos sa akin! Hindi ako tulad ng iba na takot sa iyo! Hindi mo ako kayang saktan!” ang mayabang na sabi nang lamok.

Sa inis ng leon ay pinaghahampas niya ang lamok pero hindi niya matamaan. Sumunod ay pinagkakagat ng leon ang lamok pero hindi rin niya matamaan ang lamok. “Sabi ko sa iyo, hindi mo ako kaya. Kaya’t hindi ako natatakot sa iyo!” sabi ng lamok.

Napahiya ang leon at umalis na lamang. Patuloy sa pagtawa ang lamok habang lumilipad paitaas. Hindi nito napansin ang isang sapot nang gagamba at siya ay nadikit dito. Hindi na siya makaalis. Nakita niyang lumalapit na ang gagamba upang siya ay kainin.

Nawalan na ng pag-asa ang lamok at sa isip niya, nagawa niyang pahiyain ang leon na pagkalaki-laki, iyon pala, isang maliit na gagamba lamang ang kakain sa kanya.

Ipinagdiriwang natin ang kapanganakan ni Juan Baustista. Sa kalendayo nang Simbahan ay tatlo lang ang ipinagdiriwang: Ang kapanganakan ni Hesus, ni Mama Mary, at ni Juan.

Si San Juan ang naghanda nang daanan ni Hesus. Sa pamamagitan niya, itinuro niya ang pagbabalik loob sa Diyos upang maging handa sa pagtanggap sa pagkakatawang-tao nang pangako nang Diyos.

Siya man ay dakila dahil sa kanyang ginampanan sa kasaysayan nang kaligtasan, nanatili pa rin naman siyang mapagpakumbaba. Inakay niya ang mga tao palapit kay Kristo at hindi sa kanyang sarili. Sinabi niya na hindi siya ang Kristo at hindi siya karapat-dapat kahit na magtali ng panyapak nito.

Tularan natin si San Juan sa kanyang kapakumbabaan. Hwag tayong maging lamok.