Ang Ostrich, Ang Bulkan, at Ang Libingan

Ang Ostrich, Ang Bulkan, at Ang Libingan
(Jn. 14: 23-29)

Kapayapaan. Lahat tayo naghahangad nang kapayapaan. Pero anong klaseng kapayapaan kaya ang ating hinahanap?

Ayon kay Fr. Willy Villas mayroon daw tatlong uri nang kapayapaan na alam ang daigdig: kapayapaang ostrich, kapayapaang bulkan, at kapayapaang libingan.

Ang kapayapaang ostrich. Ang ostrich daw kapag nasa panganib ay itinatago na lamang ang kayang ulo upang di niya makita ang panganib na nasa kanyang paligid. Pag di niya nakikita ang panganib, pakiramdam niya ay ligtas na siya at ang lahat ay payapa. May mga taong katulad din nang ostrich ang pagtingin sa kapayapaan. May mga tao na kapag may mga di magagandang nangyayari sa paligid ay ipipikit na lang ang mga mata upang di ito makita. May mga tao na kapag may mga kamalian sa lipunan ay ititikom na lang ang bibig at magbubulag-bulagan na tila ba walang nangyayaring masama. Ito yung mga taong walang pakialam at hindi nakikialam sapagkat para sa kanila kapag sila ay nakialam ay maaapektuhan ang kanilang “mapayapang buhay.” Ang kanilang pamantayan ay: “Basta masaya ako, bahala sila sa buhay nila.”

Ang ikalawang uri nang kapayapaan na alam nang daigdig ay ang kapayapaang bulkan. Ang bulkan sa panlabas ay payapa. Ilang lingo na ang nakakaraan ay nakita naming ang bulkang Mayon. Napakaganda nito at maswerte kami sapagkat walang gaanong ulap at nakita naming ang tuktok nito. Pero sabi nang mga tao doon nakakatakot ito sapagkat payapa man sa labas sa loob naman nito ay mainit at kumukulong “magma.” Para din itong mga tao na sa panlabas ay tila ayos lang yun pala ay nasa loob ang kulo. Para sa kanila mas mabuting itago ang nararamdaman kesa ipahayag ito at baka hind imaging maayos ang samahan. Ugali din ito nang mga taong nagpapadala na lang sa agos minsan ay dahil sa takot at minsan ay dahil sa may kapangyarihan.

Ang ikatlong uri nang kapayapaan ay ang kapayapaang katulad nang libingan. Ang mga bangkay na nasa libingan ay walang pakialam. Hindi na alintana ang kapangitan nang paligid. Hindi na pinapansin ang anumang nagyayari dahil nga sa sila ay wala nang buhay. Maraming taong ganito. Talagang walang pakialam. Kahit na nga nakikita na kailangan ang tulong nila, hindi pa rin kumikibo upang magbigay nang tulong. Sila ay: “Hindi nagpapahirap pero hindi rin naman sila nakakatulong!”
Ang sabi ni Hesus: “Kapayapaan ang iniiwan ko sa inyo; ibibigay ko sa inyo ang aking kapayapaan. Hindi tulad nang pagbibigay nang mundo ang pagbibigay ko nito sa inyo.” Ang kapayapaang gusto ni Hesus para sa atin ay hindi kapayapaang katulad nang ostrich; hindi katulad nang bulkan, at hindi rin katulad nang libingan. Sila ay buhay na patay.

Ang kapayapaang gusto ni Hesus ay base sa katotohanan. Hindi nagpipikit nang mata sa mga nangyayari sa paligid. Ito yung kapayapaang bunga nang pakikisangkot kung anuman ang nangyayari sa paligid. Ito yung kapayapaang hindi nagtatago kapag may nangangailangan

Ang kapayapaang kaloob ni Kristo ay makakamtan natin kung tatahakin din natin ang daang tinahak ni Hesus. Ito ang daan nang pakikipag-kapwa-tao, pagdamay sa nangangailangan, pagtutuwid sa struktura nang kamalian, pagtulong sa naghihirap at inaapi nang lipunan, pagmamahal na walang pinipili.

Gusto mo nang kapayapaan? Tinig ni Hesus ay iyong pakinggan! Ang daan ni Hesus ay iyong sundan!